Dag 18 - Hans/Ineke Hakkennes

Dag 18: 14 mei 2018 Deggendorf – Passau

Weer zo’n mooie prachtige dag. Wie weet wat ons de deze week nog te wachten staat. Ik bedoel dan het weer. De route wordt na Passau tot Wenen “bekent terrein, die hebben we al 2 keer gedaan.

Toch wel leuk zo aankomen in Passau en dan een terrasje pakken en een selfie maken. Maar waar gaan we overnachten? We besluiten naar Neuburg te bellen, een adres waar we de laatste jaren regelmatig overnachten en waar het prima vertoeven is. Enig nadeel: Het is nog ff fietsen ☹

Vanmorgen de tassen gepakt en met de trolley in de lift naar de fietsen. Ineke is eerst naar de receptie en komt dan helpen met alles weer pakken. Dat is wel een nadeel bij zo’n Hotel als dit. Er zijn geen “veilige” ruimtes waar je de tassen kan laten zitten. Nee alles moet mee. Maar ook dat lukt weer waardoor we om een uur of 9 weer op de fiets zitten. Op naar de bakker welke we gisterenavond gezien hebben bij terugkeer uit het centrum. Het blijkt dat je daar ook koffie kan kopen en je broodje kan eten. Dat doen we dus en gaan daarna op pad.

Onderweg weer mooie natuur en vergezichten. Wat is het relatief dicht bij huis toch ook mooi. Het is een prima route op meest geasfalteerde wegen. Soms een stuk onverhard maar ook dat is dan goed te rijden. Soms moet je dan wel de hobbels en gaten zien te ontwijken anders heb je gewoon gratis fitnes. Onderweg hebben we, voor het eerst, gebruik gemaakt van ons gasstelletje. We hebben zelf koffie gezet. Zeker voor herhaling vatbaar.

Je kan wel horen dat het fietspad evenwijdig loopt aan de snelweg naar Oostenrijk. Door een omleiding duurde dit alleen maar langer. Woningen in de buurt zullen hier ook ongetwijfeld last van hebben. Ik had zelf het idee dat als de weg over een brug gaat dat de woningen “onder de brug” daar geen last van hebben. Niets is echter minder waar. Ook daar is de geluidsoverlast, in mijn ogen, onvoorstelbaar. Ik weet wel dat ook wij daar regelmatig aan deel nemen maar ik ben me daar nu pas echt bewust van.

We komen met onze, bijna geruisloze ? fiets, aan in Passau. Daar besluiten we dus door te gaan naar Neuburg Am Inn. We rijden over het onverharde pad langs de Inn wat glooiend naar toe. Bij de afslag naar het dorp wordt het plots anders. Daar moeten we binnen 1,5 km 130 meter klimmen. Dit is niet te doen. Ik besluit de fietsen maar omhoog te duwen. Hoewel mijn conditie prima is, kwam ik regelmatig adem te kort en moest telkens wat rusten en drinken. Bij elke haarspeldbocht was het “ff wachten”. Ook de fiets van Ineke heb ik zo moeten doen. Er komt een jong stel aan, waarbij de man vroeg of hij kon helpen. Dat was wel heel erg welkom. Hij pakte mijn fiets en duwde die als jonge kerel gewoon omhoog. Ook hij moest onderweg wel rusten maar voordat ik er was met de fiets van Ineke, (ik werd geholpen door zijn vriendin) was hij al weer vertrokken. Wat waren we blij dat we boven kwamen. Dat doen we dus niet meer. Ook gaan we hier niet meer naar beneden. Dat is onverantwoordelijk met de fiets.

Ik heb de kaart bestudeerd en we nemen morgen een omweg met een minder stijlen daling. Dat had ik eerdermoeten zien dan waren we nu niet zo moe geweest.

Welterusten, we zien wel hoe laat we morgen weggaan. We hebben pas om 9:00 uur ons ontbijt besteld.