Dag 13 - Hans/Ineke Hakkennes

Dag 13: 9 mei 2018 Gunzenhausen – Dollnstein
Zoals gewoonlijk loopt de wekker om 6:45 uur af. We moeten snel opstaan om de spullen te pakken, te ontbijten en te vertrekken, doelstelling is 8:30/ 8:45 uur. Het loopt anders. Als alles is gepakt vraagt Hans zich af waar zijn medicijnen zijn. Tot overmaat ontdekt hij ook dat hij belangrijke medicijnen gisterenavond vergeten is. Paniek in de tent. Alle tassen, zonder resultaat uitpakken en weer inpakken. Tot slot opnieuw, nu de tassen van het voorwiel, nagekeken, Pffff daar kwamen de medicijnen. Paniek overbodig.

Om even over 8 zitten we aan tafel. Nu moet de bepakking alleen nog op de fiets worden gezet. Het werd ruim half 10, klaar voor vertrek. Eerst nog even naar de supermarkt, en daarna de route op, iets voor 10. Ruim een uur later dan geplant.
We kiezen ervoor om verder te gaan met het de Limes fietsroute. Daar waren we natuurlijk mee bezig maar de Altmühl Radweg ligt ook nog op ons plan. Deels volgt deze de Limes. Zo komen we tot de ontdekking dat vanaf Eichstätt de routes 100% gelijk loopt naar Kellheim ad Donau Ook zijn vanuit de Altmühl “uitstapjes” te maken welke weer een relatie hebben met de Limes.

We hebben de kaart redelijk bestudeerd en zien dat er 2 flinke klimmingen op de route liggen. In de praktijk zijn dat er echter minimaal 4. Een geluk is dat we redelijk op de hoogste punten van het landschap uitkomen zodat, in tegenstelling tot voorgaande dagen, na een beklimming (laagste versnelling, hoogste ondersteuning gaat het nog moeizaam ?) altijd weer een afdaling komt. De snelheden bij het afdalen zijn eigenlijk onverantwoord. Telkens moet er flink aan de rem getrokken worden om de snelheid acceptabel te houden

Naast vele mooie gebouwen en prachtige uitzichten is het verder een rustige dag geworden. We hadden gehoopt tegen 3 uur een onderkomen te zoeken. Het werd echter na 4 uur, en dan wordt het, zeker in een lang weekend, moeilijker. Gelukkig werden we geholpen door een Gasthof eigenaar die een belronde voor ons deed. Als dank zijn we daar gaan eten.
De kamer waar we zitten in Het Beijerse Hof doet wat denken (hoewel ik daar nooit geweest ben) aan een jeugdherberg waar je op hele kleine kamers kan slapen. Gelukkig wel met eigen WC/ badkamer van 1,5 m2 . Heel wat anders dan de kamers waar we de laatste dagen geslapen hebben. Maar oké, als we maar een bed hebben dus,

alles oké;

Welterusten.